Tien dagen geleden!
Door: Julius
Blijf op de hoogte en volg Julius
27 Oktober 2014 | Malawi, Rumphi
Het is inmiddels 10 dagen geleden dat we aangekomen zijn in Mathunka. Er is in die tijd niet bijzonder veel gebeurd, ik ben er vooral achtergekomen hoe het dagelijks leven hier z'n gangetje gaat.
06:30 gaat de eerste bel(slag op een soort gong die in wijde omstreken te horen is, staat overigens naast ons huisje dus we kunnen hem niet missen!), hierna hebben we een half uur om te douchen, aan te kleden, tanden poetsen enzovoort.. 07:00 gaat de bel nog een keer, tegen die tijd moeten we aanwezig zijn in het centrale dorpsgebouw van Mathunka. Dan gaan alle schoolkinderen(die er dan ook zijn) eerst in gebed samen met alle medewerkers van Mathunka, leraren van het schooltje en andere werknemers. Ondanks het grote respect dat ik heb voor deze mensen, merk ik dat ik het nog steeds lastig vind om mee te gaan in die religieuze sfeer. Ik voel me er niet in thuis, alhoewel dat wellicht nog wel zal komen(niet dat ik als bekeerd christen terugkom hoor!). Vanaf ongeveer 07:30 begint dan de werkdag, die duurt tot 17:00. De mensen hier maken dus dagen van ongeveer 10 uur! Vanwege dit feit ook het eerder genoemde respect dat ik voor deze mensen heb, want vergeet niet dat de zon hier continu schijnt. Met 35 graden is dat niet altijd een pretje, zeker niet als je op het land bezig bent met grasbalen sjouwen(dat is mijn werk hier dus ik spreek uit eigen ervaring). Ik heb hierdoor inmiddels wel wat vrienden gemaakt: Sandres, Atha en Stevie. Met deze drie trek ik het meest op naast Maud. Ik merk dat de locals het ook echt waarderen dat ik hetzelfde zware werk doe als hen, niets voorkeursbehandeling! Lekker zwoegen is beter! Ik moet zeggen dat ik me door dit werk ook erg fris en fit voel. Ondertussen heb ik mindere dingen mogen meemaken zoals het drankprobleem hier. Vele Malawianen kampen met een drankverslaving wat veel kapotmaakt. Boeren die hun loon in een dag opzuipen... Dit levert vaak trieste situaties op, ik wil hier verder dan ook geen aandacht meer aan besteden. Ook heb ik de nodige Afrikaanse ziektes door moeten maken: hevige hoofdpijn, maag/darm klachten, voedselvergiftiging en koorts... Desalniettemin ben ik daar weer helemaal bovenop gekomen en voel ik me weer prima! Er zijn ook veel leuke dingen! Belangrijk om niet te vergeten! Ik heb bijvoorbeeld met Sandres tijdens werk twee muizen van redelijk formaat gevangen(en hoe!). Die hebben we vervolgens als geschenk aan z'n vader gegeven(ze eten hier muizen). Vrijdagmiddag zou ik gaan voetballen met de wat jongere werknemers van Mathunka, maar ik heb dat helaas af moeten zeggen vanwege ziekte. Ik was bijna ontroerd toen ze in een rijtje in de gang voor m'n deur stonden om te kijken hoe het met me ging. Dat zijn dingen die ik niet vergeet :)
Gistermiddag ben ik met Stevie naar Rumphi geweest om Manchester United - Chelsea te kijken, het werd 1-1. Jammer, vond iedereen in de bar. Het was echt een leuke ervaring! Korte intro over Stevie: een kleine maar fors gebouwde man met een rasta muts die hij altijd op heeft, bovendien heeft hij een zeer oprecht karakter. Hij had me meegevraagd en ik besloot er positief op in te gaan. Ik ben blij met die beslissing want het was echt lachen! Overigens ben ik ook blij dat de mensen hier contact met me zoeken, want ik ben al bijna door m'n boeken heen... Ik denk dat dit het wel weer was voor deze keer.
Tot volgende week!
06:30 gaat de eerste bel(slag op een soort gong die in wijde omstreken te horen is, staat overigens naast ons huisje dus we kunnen hem niet missen!), hierna hebben we een half uur om te douchen, aan te kleden, tanden poetsen enzovoort.. 07:00 gaat de bel nog een keer, tegen die tijd moeten we aanwezig zijn in het centrale dorpsgebouw van Mathunka. Dan gaan alle schoolkinderen(die er dan ook zijn) eerst in gebed samen met alle medewerkers van Mathunka, leraren van het schooltje en andere werknemers. Ondanks het grote respect dat ik heb voor deze mensen, merk ik dat ik het nog steeds lastig vind om mee te gaan in die religieuze sfeer. Ik voel me er niet in thuis, alhoewel dat wellicht nog wel zal komen(niet dat ik als bekeerd christen terugkom hoor!). Vanaf ongeveer 07:30 begint dan de werkdag, die duurt tot 17:00. De mensen hier maken dus dagen van ongeveer 10 uur! Vanwege dit feit ook het eerder genoemde respect dat ik voor deze mensen heb, want vergeet niet dat de zon hier continu schijnt. Met 35 graden is dat niet altijd een pretje, zeker niet als je op het land bezig bent met grasbalen sjouwen(dat is mijn werk hier dus ik spreek uit eigen ervaring). Ik heb hierdoor inmiddels wel wat vrienden gemaakt: Sandres, Atha en Stevie. Met deze drie trek ik het meest op naast Maud. Ik merk dat de locals het ook echt waarderen dat ik hetzelfde zware werk doe als hen, niets voorkeursbehandeling! Lekker zwoegen is beter! Ik moet zeggen dat ik me door dit werk ook erg fris en fit voel. Ondertussen heb ik mindere dingen mogen meemaken zoals het drankprobleem hier. Vele Malawianen kampen met een drankverslaving wat veel kapotmaakt. Boeren die hun loon in een dag opzuipen... Dit levert vaak trieste situaties op, ik wil hier verder dan ook geen aandacht meer aan besteden. Ook heb ik de nodige Afrikaanse ziektes door moeten maken: hevige hoofdpijn, maag/darm klachten, voedselvergiftiging en koorts... Desalniettemin ben ik daar weer helemaal bovenop gekomen en voel ik me weer prima! Er zijn ook veel leuke dingen! Belangrijk om niet te vergeten! Ik heb bijvoorbeeld met Sandres tijdens werk twee muizen van redelijk formaat gevangen(en hoe!). Die hebben we vervolgens als geschenk aan z'n vader gegeven(ze eten hier muizen). Vrijdagmiddag zou ik gaan voetballen met de wat jongere werknemers van Mathunka, maar ik heb dat helaas af moeten zeggen vanwege ziekte. Ik was bijna ontroerd toen ze in een rijtje in de gang voor m'n deur stonden om te kijken hoe het met me ging. Dat zijn dingen die ik niet vergeet :)
Gistermiddag ben ik met Stevie naar Rumphi geweest om Manchester United - Chelsea te kijken, het werd 1-1. Jammer, vond iedereen in de bar. Het was echt een leuke ervaring! Korte intro over Stevie: een kleine maar fors gebouwde man met een rasta muts die hij altijd op heeft, bovendien heeft hij een zeer oprecht karakter. Hij had me meegevraagd en ik besloot er positief op in te gaan. Ik ben blij met die beslissing want het was echt lachen! Overigens ben ik ook blij dat de mensen hier contact met me zoeken, want ik ben al bijna door m'n boeken heen... Ik denk dat dit het wel weer was voor deze keer.
Tot volgende week!
-
27 Oktober 2014 - 08:32
Margreet:
Dag Juul, het is voor ons genieten hoe jij je ervaringen beschouwt en deelt!
Kun je misschien boeken lenen van Jorrit of zijn er boeken achtergebleven van andere vrijwilligers?
Hollandsche kus,
Papa, Caat en mama -
27 Oktober 2014 - 11:36
Liesbeth Tomassen:
Mooie observaties uit Mathunka. Leuk dat je al vrienden hebt gemaakt, zegt veel over je aanpassingsvermogen. Samen een klus doen werkt natuurlijk mee. Grappig dat voetbal wereldwijd vaak een verbindende factor is tussen verschillende culturen.
Echt bijzonder dat die gasten waarmee je zou gaan voetballen kwamen kijken hoe het met je ging, daaruit blijkt hoe belangrijk zij het vinden dat je meespeelt.
Strak dagritme wordt er aangehouden. Ik vraag me af of je aanwezigheid tijdens het gebed voldoende is of dat er verwacht wordt dat je actief meedoet. Zoals je zelf aangeeft is respect tonen natuurlijk het belangrijkste.
Wat die muizen betreft, in Wageningen experimenteren ze met geroosterde insecten, schijnen prima te smaken. Wellicht is een geroosterd muisje ook best te eten.
Lieve Julius, kus, ook van opa, oma Liesbeth
-
28 Oktober 2014 - 22:28
Paulette:
Ha Juul,
Wat leuk om dit verslag te lezen en te zien dat het je goed gaat (op de eerste buik-ontberingen na...). Het zijn mooie indrukken die je vast niet snel vergeet. We blijven je volgen. Geniet ervan! Groet de Timmermannen -
29 Oktober 2014 - 07:38
Merel Tomassen:
Hey, Juul! Wat leuk om te lezen dat je het daar goed gaat :)
Ik hoop snel weer wat te lezen, want dat vind ik super leuk !!
Veel plezier komende dagen neef ;)
Liefs Merel -
30 Oktober 2014 - 11:48
Annemarie + Henk:
Jambo, Juul!
Fijn om zo veel interessants van je te vernemen. Je schrijft harstikke goed! En je foto's zijn ook erg leuk. Zo te zien heb je het daar behoorlijk naar je zin met alle gekko's, insecten, sjouwwerk, maagproblemen, voetballertjes, timmerlieden, kruidenvrouwen, chiefs, ochtendappèls enz. enz. Heb je al wat over original indigenous healing kunnen ontdekken? Trouwens: een bekeerde christen is ook niet gek....
Wij hier zijn jaloers op jouw fiets- en brommertaxi's. Ons autootje wordt zaterdagmiddag vanwege fatale krakkemikkigheid door een sloper opgehaald. Dus zeg ze daar in Matunkha maar dat er in Den Haag een markt voor te winnen is voor hun taxi's.
Veel plezier, en liefs ook van O+O AH. -
30 Oktober 2014 - 21:22
Jeroen:
Ha Juul, leuk verslag. Hoop dat je niet meer ziek wordt de rest van je periode daar. Maar zal vast niet. Dit kwam vast door de overgang van hier naar daar. Misschien kan je ebook lezen? Je klinkt enthousiast over je aanwezigheid daar. Fijn want het leek me toch spannend vooraf. Je kan eigenlijk niet weten wat je aantreft vanaf hier. Ik vind jou achterop de brommer de coolste foto. Uitdaging voor je volgende blog: jij voorop en hij achterop :-). Ben benieuwd naar je volgende blog. gr. Jeroen -
31 Oktober 2014 - 14:22
Sandra Bijl:
Hey Juul,
Wat leuk om je avonturen te volgen..
Ik heb erg gelachen hoe je alles beschrijft...Je ziet het gewoon voor je..
Die megaspinnen lijken me alleen wat minder, maar zo'n Gekko mag je voor me mee smokkelen op de terugreis ;- )
Ondanks alle lichamelijke ongemakjes kom je je tijd wel door,lijkt me ook best pittig.
De foto's zijn ook helemaal super.
Groeten,
Pedro,Sandra en Kids -
02 November 2014 - 19:40
Loes Jorritsma:
Leuk om lezen wat je beleeft. Ik kijk al uit naar meer.
Veel plezier Julius
Groet van Loes en Pim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
